English
Name: National Concert Hall “Tautos Namai”
Location: Tauras Hill, Vilnius City, Lithuania
Architecture firm: Mirage Architecture Studio
Architects: Alireza Karimi Kolor, Mostafa Shadkam, Parham Adibpour
Design associates: Samira Kazemi, Pouya Sanjari
Design practice phase: Hamidreza Rahmani, Bahar Arani, Kimia Kariman, Atieh Shiri
Design drawing: Ali Marzban, Zahra Salahei, Masoumeh Hajiaghaei
Rendering: Jafar Shadkam, Shahin Namdar
Date of design: 2019
Graphic: Pouya Sanjari
Type: Cultural
Site area: 12000 sqm
Design area: 17000 sqm
Client: Municipality of Vilnius + Lithuanian Republic’s Ministry of Culture
Budget: 58 M.USD
Competition: Vilnius National Concert Hall Architecture Competition
How could we create a physical form of identity in the context of a historic city? This was the question that engaged our minds when we started the design. Precisely at the point where the old and new Lithuanian identity collide and meet. How can one construct a building that has survived since 1963, which, in addition to preserving the collective memory of society, does not undermine the truth about history?
In this high hill that prospects a large part of the beautiful city of Vilinus, we have designed a glass cube, preserving proportions of the old trade union palace, while keeping it completely neutral and trying to reflect the city and the surrounding nature. Also, by keeping and restoration of the pillars of the north facade of the old building, the graffiti artwork of Mariusz Waras will remain in the eyes of the audience, using the glass as a garment and dealt with respect of a historical building that matters. Showing “There’s no escape from the past!” to the whole city.
The facade is double glazed glass. The outer shell is completely transparent meanwhile the inner shell is opaline. One reflecting the outside, and the other reflecting the enigmatic atmosphere inside. These glasses are made of photovoltaic tiles and produce a wide range of solar energy. So, in addition to creating a sense of belonging in the unconscious of the audience, a inexpressive and semi-transparent state of truth within it appears in mind. And all of this happens on the daytime. But at night time, the project has another story to tell. The Lithuanian National Music House is shining like a diamond using more than 18000 holographic display; thus, the building's appearance will never be reiterative at night, displaying a variety of surreal and abstract images. It can even be an exhibition of contemporary Lithuanian artists' works of art, or live performances of what is going on inside the concert hall turning the neutral glass face of days into a multi-dimensional and unlimited volume at night. The message of this building is simplicity on the outside and complexity within. A cradle for a music that seems to be complicated on the outside, evolving a simple melody within.
Entering the complex, you walk into a space that has glass on the floor and its underlying spaces are visible. Thanks to this glass floor, spaces that are even 7 meters below the ground will have natural light. Ultimately, we are faced with a rigidity of dark concrete, which is in contrast to the transparent materials of glass in all aspects. This heavy metal reinforced concrete structure is also two-shell, inspired by historical domes of two shells emphasizing the salon's protection against external noises. The integrated armored structure is coated with a truss structure on the roof, a space for artistic circles, workshops and training venues for the great artists of the Lithuanian Symphony Orchestra as the practitioner will have a full view of both the city's viewpoint and the great hall. All the main functions are in this concrete core, moving the sub spaces to the lower floor. Transferring between floors of the building is all through the ramps formed in the midst of the two shells of the core. In addition, nine vertical shafts provide different services. In the interior design of the main hall, we tried to achieve the ideal accuracy of natural acoustics. So, we've done a lot of research on historical forms.
One of the technical features of these buildings is their acoustic quality. The architectural technique used in the old theater shows its evolution in this regard. This eventually ended up in a space with elliptical geometry with a proportion of 3*4*5, this form is also kept pure on the ceiling, integrating a interior space without any blind spots of auditory. The materials used for the interior walls of the hall are recycled from natural tissues. Apart from the stage facilities, all light and sound installations are located behind this shell for a better fluidity and sound integrity. To have a better flexibility the scene is movable in horizontal and vertical axis and also rotates full degree, while backstage facilities have been moved to high and low altitudes to handle services as quickly as possible. There is also the possibility of several pieces and stairs in different parts of the scene, which is a good location for the choral group. In the underground section, there is a multi-functional hall with a capacity of up to 550 people with maximum flexibility in seating and stage strategy.
Our first priority for the site was the natural substrate. Also, the refurbishment of Tauras Hill park proposed by SI Vilniaus Planas in 2018 was responsive and suitable. We only suggest increasing the capacity of outdoor amphitheater in the lower part of the hill. In this way, this multi-functional and independent space will be open to the public and even popular musical performers. According to the request for observing the maximum principles of sustainable architecture, we mention the following items that are focused on design:
- The use of a modern solar glass system (The power absorbed is more than enough to cover the power needed for holographic displays of the facade)
- Use of sustainable and recycled materials from the natural environment as acoustic materials.
- All metals used in the structure of the glass structure, as well as trusses and reinforcement concrete structures of the core are recycled from the previous building.
- Minimum amount of manipulating the nature of Tauras Hill park.
Persian
نام: سالن کنسرت ملی لیتوانی
آدرس: جمهوری لیتوانی، شهر ویلنیوس، تپه توراس
دفتر معماری: استودیو معماری میراژ
معماران مسئول: علیرضا کریمی کلور، مصطفی شادکام، پرهام ادیب پور
معمار ارشد: پرهام ادیب پور
تیم طراحی: سمیرا کاظمی، پویا سنجری، علی مرزبان، جعفر شادکام، زهرا صلاحی، معصومه حاجی آقایی، حمیدرضا رحمانی، بهار آرانی، کیمیا کریمان، عطیه شیری، شاهین نامدار
تاریخ: بهار ۱۳۹۸
نوع: فرهنگی (سالن موسیقی)
مساحت زمین: ۱۲۰۰۰ مترمربع
مساحت طراحی شده: ۱۷۰۰۰مترمربع
طراح سه بعدی: جعفر شادکام
گرافیست: پویا سنجری
بودجه: ۵۸ میلیون دلار
كارفرما: شهرداری ویلنیوس + وزارت فرهنگ جمهوری لیتوانی
مسابقه: Vilnius National Concert Hall Architecture Competition
مساله اصلی ای که ذهن ما را در طراحی خانه موسیقی ملی مشغول خود کرد، موضوع شکل کالبدی هویت در بستر شهری تاریخی بود. موقعیت این بنا در شهر دقیقا نقطهای است که هویت قدیم و جدید لیتوانی با هم برخورد میکنند. چگونه میتوان به جای بنایی که از سال ۱۹۶۳ پابرجا است، بنایی خلق کرد که علاوه بر حفظ خاطره جمعی جامعه، حقایق تاریخ را خدشهدار نکند؟
در این تپه مرتفع که چشماندازی به بخش وسیعی از شهر زیبای ویلینوس است مکعبی شیشهای با حفظ تناسبات ساختمان پیشین طراحی کردیم که کاملا خنثی، سعی در انعکاس شهر و طبیعت اطراف خود دارد. همچنین با حفظ و مرمت ستونهای نمای شمالی و اصلی ساختمان خانه فرهنگ اتحادیههای کارگری، اثری از گرافیتی کار مشهور Mariusz Waras بر آن جا خوش کرده است، در موقعیت پیشین آن، و استفاده از شیشهها به عنوان جامهای بر روی این اثر که دیگر با احترام و وزن تاریخی با آن برخورد میشود، حالتی از جسم این ستونها با این اندیشه که “گذشته جایی برای گریز نمیگذارد!” همواره از تمام شهر قابل دیدن است.
نمای این مجموعه به صورت شیشهای دو پوسته شکل گرفت. همانگونه که اشاره شد، پوسته اول و خارجی آن انعکاسدهنده شهر و طبیعت اطراف بنا و پوسته دوم و داخلی به صورت مات، تنها انعکاس دهنده جنب و جوشها و اتمسفر فضای داخل آن است. این شیشهها تماما از جنس تایلهای فوتوولتائیک هستند تا با دریافت انرژی خورشیدی در سطح وسیع نزدیک به ۲۸ وات بر ساعت توسط پوسته شفاف خارجی، و ۳۴ وات بر ساعت توسط پوسته مات داخلی به مصرف برق مجموعه پاسخ دهند.
پس علاوه بر ایجاد حس تعلق در ناخودآگاه مخاطب، حالتی گنگ و نیمه شفاف از حقیقت داخل آن در ذهن او پدید میآید. تمامی این اتفاقات در روز رخ میدهد. در شب اما پروژه داستان دیگری برای بازگویی دارد. در چهار وجه این مکعب به تعداد نزدیک به ۱۸۲۵۲ عدد نمایش دهنده هولوگرافیک قرار دادیم تا خانه موسیقی ملی لیتوانی مانند الماسی در شهر بدرخشد. این نمایشگرها که مجموعا ۱۱۸۶۳۸۰ وات بر ساعت مصرف دارند توسط برقی که نمای شیشهای تولید میکند تامین میشوند. بدین صورت نمای ساختمان در شب هیچ گاه تکراری نخواهد بود و همواره در حال نمایش انواع تصاویر سورئال و ابستره است. حتی میتواند نمایشگاهی شهری از آثار هنری هنرمندان معاصر لیتوانی باشد و یا به صورت زنده آنچه که داخل سالن کنسرت در حال اجرا است به نمایش درآورد. در این صورت نمای خنثی شیشهای در روز، در شب تبدیل به حجمی چند بعدی و نا محدود میگردد که قابلیت نمایش هر چیزی (حتی، آنچه که در روز نمایش میدهد، یعنی بافت شهر) را داراست. پیام این بنا سادگی در بیرون و پیچیدگی در درون است و این درون، مهد موسیقیای است که پیچیدگی در ظاهر دارد، اما در درون خود از ملودیای ساده تشکیل شده است.
پس از ورود به مجموعه به فضایی قدم میگذارید که کف آن شیشهای است و فضاهای زیرین آن نمایان است. به لطف کف شیشهای، فضاهایی که حتی 7 متر در زیر زمین قرار دارند از نور فراوان برخوردارند. در نهایت با حجمی صلب از جنس بتن تیره روبرو میشویم که در تضاد با مصالح شفاف شیشهای در تمام وجوه است. این سازه بتن آرمه سنگین به صورت دو پوسته است. این دو پوستگی، بر محافظت سالن در مقابل صداهای خارجی تاکید میکند. به علاوه الهام گرفته شده از گنبدهای تاریخی دو پوسته هستند. حال سازه آرمه یکپارچه به صورت تلفیقی با سازه خرپایی بر روی بام مسقف شده و بر روی آن فضایی برای محافل هنری، ورکشاپها و محل تمرین هنرمندان بزرگ ارکستر سمفونی لیتوانی خواهد بود. به صورتی که فردی که در حال تمرین است، هم به بافت شهر و هم به سالن ۲۰۰۰ نفری کنسرت دید کامل خواهد داشت. تمامی عملکردهای اصلی در این هسته بتنی جانمایی شده است و فضاهای فرعی به طبقه زیرین و در محوریت اطراف سالن منتقل شدهاند. نحوۀ انتقال به طبقات و نیم طبقات مجموعه همگی از راه رمپهایی است که در میان دو پوسته هسته مرکزی مجموعه شکل گرفتهاند. به علاوه ۹ عدد شفت عمودی برای عملکردهای مختلف خدمات متفاوت ارائه میدهند.
در طراحی فضای داخلی سالن ۲۰۰۰ نفره کنسرت ملی سعی کردیم تا به ایده آل مطلوبی از آکوستیک طبیعی دست یابیم. بدین شکل بر روی فرمهای تاریخی تحقیقات بسیار کردیم. یکی از عوامل تکنیکی این بناها، مرغوبیت آکوستیکی آنها است. فن معماری در تئاترهای قدیم تکامل خود را در این زمینه به خوبی نمایان میسازد. بدین صورت نهایتا به فضایی با هندسه بیضی کامل با تناسبات 3×4×5 رسیدیم که این تناسبات و فرم به صورت خالص در سقف نیز حفظ میشود و فضای داخلی یکپارچه ای بدون نقاط کور صوتی پدید آمد. مصالح مورد استفاده برای دیوارههای داخلی سالن، بازیافت بافتهای طبیعی است. این مصالح علاوه بر حفظ کیفیت آکوستیک سالن، چنان سبک هستند که در صورت آتشسوزی جمع شده و هیچ گونه تحدیدی برای جمعیتی که در داخل فضا قرار دارند نخواهند بود. تمامی تاسیسات نور و صدا به غیر از تاسیسات مربوط به سن در پشت این پوسته قرار دارد که به سیالیت و یکپارچگی سمعی کمک بسزایی میکند.
در طراحی سن سعی شد نهایت انعطافپذیری در محورهای افقی و عمودی پدید آید. شکل سن به صورت دایرهای به شعاع ۱۱.۵ متر به مساحت تقریبی ۴۲۰ مترمربع میباشد که تمامی آن میتواند به صورت فضای خالص در اختیار بزرگترین ارکسترهای جهان قرار گیرد. این در حالی است که فضاهای خدماتی پشت سن به ارتفاعات بالا و پایین سن منتقل شده تا با بالاترین سرعت ممکنه به ارائه خدمات به سن رسیدگی شود. سن توسط موتوری عظیم امکان چرخش ۳۶۰ درجه را داراست که برای نمایشهای موزیکال امکان بالقوهای است. همچنین امکان چند قطعه شدن و پله پله شدن در نقاط مختلف سن وجود دارد که جایگاه مناسبی برای قرارگیری گروه کرال باشد. در بخش زیر زمین نیز سالنی با ظرفیت حداکثر ۵۵۰ نفر به صورت چند عملکردی قرار دارد. در طراحی این سالن به حداکثر انعطافپذیری در استراتژی چینش صندلیها و سن توجه شد. فضاهای خدماتی پشت این سن نیز با زون خدماتی اصلی مجموعه به صورت یکسان و هماهنگ کار خواهد کرد.
در طراحی سایت مجموعه سعی شد تا اولویت اصلی بستر طبیعی باشد. اولویت دوم نیز پروپوزال شکل جدید منظر تپه توراس است که به سال ۲۰۱۸ میلادی تصویب شد. تنها موضوع پیشنهادی برای منظر تپه، افزایش ظرفیت آمفیتئاتر روباز در محدوده پایین دست است. بدین صورت فضایی چند عملکردی و مستقل برای حضور عموم مردم و حتی اجرای موسیقی مردمی به صورت روباز به وجود میآید. دسترسی سواره به مجموعه از خیابان تاورو امکانپذیر است. دسترسی دوچرخهسواران و پیادهروهای طراحی شده در پروپوزال اولیه ایدهآل است و نیاز به تغییرات خاصی ندارد.
با توجه به درخواست مسابقه مبنی بر رعایت حداکثر اصول معماری پایدار، مواردی که در طراحی به آنان تمرکز شد را نام میبریم:
- استفاده از سیستم نوین شیشههای سولار شفاف
- استفاده از مصالح پایدار و برگرفته از محیط زیست طبیعی به عنوان مصالح آکوستیکی
- تمامی فلزات به کار رفته در اسکلت نگهدارنده سازه شیشهای، همچنین خرپاها و آرماتورهای سازه بتنی هسته مرکزی به صورت بازیافتی از بنای پیشین استفاده میگردد.
- حداقل میزان دستبرد به طبیعت تپه توراس