توضیحات

در سال 1971 وسکانیان بزرگترین ماموریتش را برای مجموعه فرهنگی ارامنه آرارات بر عهده گرفت، یک استادیوم ورزشی 10 هزار نفری در شمال تهران. محمدرضا شاه زمینی را به وسعت تقریبی دو هکتار که شامل قبرستان قرن هفده ام ونک بود، به جامعه ارامنه اهدا کرد. (اطلاعات تکمیلی، رجوع شود به پی نوشت شماره یک).
هیئتی شش نفره برای مدیریت و تحقق این پروژه عظیم شکل گرفت .جامعه ارامنه از این پروژه حمایت کرده و تامین مالی آنرا بر عهده گرفتند .این پروژه ی عظیم و همگانی متعلق به همه مردم بود.وسکانیان یکی از اعضای قدیمی باشگاه آرارات بود.استخدام او یک انتخاب قطعی و بدیهی بود زیرا او یکی از معماران پیشرو در زمان خود بود. اما اینجا مساله دیگری نقش ایفا می کرد.وسکانیان مردی درستکار و معمار ی مردمی بود و ماهیت واقعی پروژه به چنین هنرمندی نیازمند بود.

وسکانیان توانست قطعه زمینی را که به لحاظ توپوگرافی پیچیده بود و تفاوت ارتفاع آن به 26 متر می رسید به مجموعه ای بسیار کاربردی و با تراکم فضایی موثر تبدیل و در اطراف زمین فوتبال سازماندهی نماید .هر حجم تمایز سبکی و استقلال فضایی خود را در این مجموعه حفظ کرده بود .طراحی نوگرا ، با انتخاب مصالح و عملکرد همراه شد .بتن خالص، آجر و شیشه ،اهمیت این پروژه برای جامعه ارامنه نه تنها در تهران بلکه در تمام آسیا گسترده شد.یک استادیوم روباز بزرگ، چندین سالن ورزشی سرپوشیده و روباز زمین های تنیس، دفترهای کار، کلاس ها، سالن های جلسات، انبارها، اتاق های رختکن، اردوگاه ها، پارکینگ ها و استخر شنا در سطح جهانی در سالهای بعد این استادیوم برای گردهمایی های پر جمعیت و رویدادهای ملی با توجه به پیکر بندی فضایی موفقیت آمیز و سازه یکپارچه و مهندسی آینده نگر آن، مورد توجه و استفاده قرار گرفت. این مجموعه در اواخر سال 1976 به هیئت اجرایی آرارات تحویل داده شد.¹ (رجوع شود به پی نوشت شماره دو)

پی نوشت شماره یک)
مساحت سایت مجموعه تقریباً 7/5 هکتار است که 2/2 هکتار آن از اراضی ده ونک و قبرستان ارامنه آن منطقه در اختیار ارامنه بوده و مازاد مساحت سایت از املاک وقفی منطقه ونک بوده که با تلاش نمایندگان جامعه ارمنی و نمایندگان مجلس این جامعه در آن سال ها توافق حاصل شد که بصورت اجاره مدت دار قابل تمدید در اختیار مجموعه بگیرد لذا واگذاری آن از طریق محمد رضا پهلوی چندان صحت ندارد و افتتاح مجموعه ورزشی آرارات در سال 1974 میلادی بوده است.²

پی نوشت شماره دو)
معماری مجموعه و معمارش: مرحوم رستم وسکانیان از میان معماران ارمنی شاید بهترین انتخاب برای ارائه طرح مجموعه ای ورزشی در زمینی به مساحت 7/5 هکتار در منطقه ونک می توانست باشد. با توجه به محدودیت بودجه برای ساخت چنین مجموعه گسترده ای؛ ایده های معمار برای فرو بردن زمین فوتبال و جایگاه 14000 نفره تماشاچیان در دل توپولوژی زمین بهترین راه کار ممکن برای کاهش هزینه های ساخت در عین حفظ میدان دید چشم انداز مجموعه در مقابل ورودی شمالی ورزشگاه (ورودی اصلی مورد نظر معمار) بوده است. بکار بردن مصالح خشن بدون استفاده از نازک کاری در کلیه جداره های بیرونی و درونی فضاها ابتکار دیگری است که معمار برای کاهش هزینه و زمان پروژه بدان متوسل شده و اهمیت لکه های فضای سبز در مجموعه در تعادل با زمین های زیربنا در نظر گرفته شده است. در طی این پروژه او آگاهانه بخش هایی از عرصه را برای طرح های گسترش آتی بصورت انتظار رها کرده است که سه لکه از این زمین ها در شمال غربی؛ جنوب و غرب مجموعه حفظ شده است. استفاده از سازه فضایی در سقف سبک سالن چند منظوره مجموعه در آن سال ها نیز از دیگر نوآوری های معمار در این پروژه به شمار می آید.²

منابع:
1- اطلاعات پروژه به زبان انگلیسی و تصاویر قدیمی به همراه مدارک فنی، اهدایی سرکار خانم دکتر "تالین گریگور" می باشد./ ترجمه فارسی مطالب اصلی توسط رسانه معماری معاصر ایران صورت پذیرفته است.
2- مطالب پی نوشت توسط جناب آقای مهندس آرماند درور، سردبیر میهمان مجله معمار شماره 102 با عنوان "معماران ارمنی ایران" در اختیاراین رسانه قرار داده شده است.
3- تصاویر جدید مجموعه ورزشی آرارات توسط این رسانه و با همکاری هیات مدیره محترم مجموعه فرهنگی ورزشی آرارات تهیه شده است.

انگلیسی

جهت مشاهده و مطالعه اطلاعات پروژه به زبان انگلیسی، لطفا بر روی لینک زیر کلیک کنید.
کلیک کنید!