توضیحات

با توجه به افزایش جمعیت و تبدیل خانه های ویلایی به آپارتمان های کوچک و در نتیجه تبدیل مکان سکونت به فضایی محدود با عملکرد مشخص، که اکثرا فاقد نور، دید و هوای مناسب هستند، که زندگی در این شرایط علاوه بر تاثیر در روحیه ساکنین، می تواند در تعاملات روزمره افراد با یگدیگر نیز، تاثیر­گذار باشد. خانه کوچک دارای زمینی به مساحت ۷۰ مترمربع بود و در حالت معمول، می توانست فضایی با مشخصات فوق شود. سعی ما بر این بود، تا محدودیتهای یک آپارتمان کوچک را بشکنیم و هر فضا به جای یک عملکرد خاص، تبدیل به فضایی چند عملکردی شود، علاوه برآن، همه فضاهای مجموعه دارای نور، دید و تهویه مناسب باشند.

با توجه به محدود بودن ابعاد زمین، محدودیت­های مشرفیت و محدودیت ارتفاع سعی بر آن شد تا به جای استفاده از عناصر تفکیک­کننده مانند دیوار، برای جداسازی فضاها، با طراحی ریزفضاهای هر واحد، در ترازهای ارتفاعی متفاوت، تفکیک فضاهای مورد نظر صورت پذیرد، تا ضمن ایجاد ارتباط منطقی بین فضاها و رعایت اصل سلسله مراتب، شاهد شکل­گیری فضاهایی انعطاف پذیر باشیم. با اینکار فضایی یک­دست، گرم و دلباز با نور­گیری مطلوب ایجاد شد و حرکت از یک فضا به فضای دیگر، با تعداد محدود پله، انجام پذیرفت تا علاوه بر اینکه، حس حرکت و پویایی بیشتر شود، در عین حال این جا­­به ­جا­یی فضایی با سهولت انجام پذیرد و حس سکون و آرامش خانه از دست نرود. بدین ترتیب، فضاهای بلااستفاده به کمترین حد خود ­رسید و از جزء جزء فضاها استفاده ­شد و باعث شد افراد ساکن در مجموعه، کیفیت­های فضایی متنوعی را تجربه کنند.

در حقیقت، کل فضای خانه تبدیل به یک دستگاه­ پله شد که در آن اختلاف تراز پاگردها کمتر و هر پاگرد گسترده و تبدیل به یک فضای قابل استفاده شد، این دستگاه­پله هم حس حرکت و پویایی و هم حس سکونت و آرامش را در خود داشت.از طرفی با کاشت گیاهان در سطح های مختلف و فضاهای بلا استفاده و ایجاد حس بصری و لامسه بین ساکنین و گیاهان، توانستیم کمی از حس خانه های ویلایی را در این ساختمان کوچک تداعی کنیم، که تاثیر به سزایی در روحیه و شادابی ساکنین داشت.

انگلیسی

جهت مشاهده و مطالعه اطلاعات پروژه به زبان انگلیسی، لطفا بر روی لینک زیر کلیک کنید.
کلیک کنید!