اطلاعات پروژه
نام: ویلا آویشن/
آدرس: تهران، لواسانات، بلوار امام خمینی، بعد از سه راه پیام، کوچه آویشن/
شركت مشاور: استودیو دوازده/
معمار: نیلوفر نیک سار/
تيم طراحی: سارا غفوری، سارا انواری، شمس الدین مخبر/
طراحی منظر: استودیو دوازده/
تاریخ: ۱۳۹۱- ۱۳۹۲/
مساحت زمین: ۱۸۰۰ مترمربع/
مساحت ساخته شده: ۵۱۰ مترمربع/
نوع: مسکونی/
سازه: بهرنگ بنی آدم/
تاسیسات مکانیکی: علی نصرتی/
تاسيسات الکتریکی: سعید ترحمی/
مدير اجرایی: بهرنگ بنی آدم /
نظارت: نیما حبیبی دباغ/
گرافيست: حسین عزیزی/
طراح سه بعدي: شمس الدین مخبر/
عکاسان: علی دقیق، محمدرضا جهان پناه/
توضیحات
ایده طراحی:
در کلانشهر تهران آنچه دائم در معرض نابودیست،" گذشته" است. چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ فرمی هر آنچه که به گذشته و خاطراتمان در شهر تعلق دارد به نفع مستحدثات جدید که کاملا عاری از تعلق به بستر (context) هستند، از بین می روند. این شهر به طور دائم در حال حذف منابع احساسی و نشانه های تعلق ما است. در غیاب این عناصر هویت ساز چه باید کرد؟ بنظر می رسد برای گریز یا حتی فهم وضعیت موجود راهی جز بازنمود ایده آل این عناصر در قالب تداعی هایی معنادار وجود ندارد.
وقتی یک خانواده شهرنشین به ییلاقی در حومه شهر برای همیشه کوچ می کند به دنبال چیست؟ هوای خوب، آرامش، چشم اندازی از طبیعت... اینها عناصری است که زمانی تهران از آنها بهره مند بوده است و اکنون جهت کسب دوباره شان ناگزیر باید مکان اقامت را تغییر داد. چطور می توان غیبت عناصری را که زمانی تعلقات مان را نسبت به خانه شکل می دادند جبران کرد؟ خانه ای که همواره یکی از مهمترین عناصر سازنده هویت یک خانواده شهری بوده است. چطور معماری قادر است سبک زندگی را به واسطه شکل و شیوه طراحی و خلق فضا ایجاد و احیا کند؟ این ها و سوالاتی از این دست تعیین کننده مهمترین پارامترهای طراحی ویلای آویشن بوده اند.
نوآوری ها و مزایای پروژه:
عدم آسیب رسانی به بافت گیاهی سایت پروژه، احداث بنا بر جای بنای قبلی و استفاده از تراس های بزرگ در جبهه جنوبی و غربی ساختمان به همراه گشایش در سقف آنها که به تهویه هوا کمک شایان توجهی کرده و سبب صرفه جویی انرژی شده، پروژه را از منظر اکولوژی قابل توجه کرده است. توجه به بستری (context) که اثر چه به لحاظ فرمی و چه به لحاظ محتوایی به آن تعلق دارد، از مزیت های پروژه است.
با توجه به اینکه در اواسط اجرای پروژه، بحران اقتصادی سال ۱۳۹۱ اتفاق افتاد و بالطبع هزینه های پیش بینی نشده بسیاری به پروژه اضافه کرد، این گروه تلاش کرد با بهینه سازی روش ساخت و تغییر در جزئیات اجرایی، پروژه را به سرانجام برساند. هدف پرهیز از بکارگیری مصالح گران قیمت و ایجاد کیفیت با دیتیل های اجرایی خاص بوده است. این پروژه ظرف مدت ۱۸ ماه طراحی و ساخته شد. با توجه به اینکه به خاطر شرایط اقتصادی پروژه، امکان استفاده از روشهای اجرایی غیر بنایی و حتی استفاده از سازه فلزی جهت سرعت بخشیدن به عملیات ساختمانی وجود نداشت، باید در طرح و اجرا به روشهایی فکر می کردیم که پروژه را در زمان مقرر و بدون افت کیفی به انجام رساند.
English
Please click on the Link below to read the information in English Language.
Click Here!