توضیحات

ایده و طراحی پلاس ماشین:
پلاس ماشین در شرق تهران قرار دارد. منطقه ای که به لحاظ سابقه تاریخی نه چندان دورش و اتفاقات آن، رشد چشمگیری نکرده است. سایت پروژه در بافت کارخانه ای تهران (خیابان اتحاد) واقع شده که از یکطرف نزدیک محله خاک سفید قدیم و از طرف دیگر محدود به جنگل های سرخه حصار است. بافت پروژه  تضادی آشکار دارد. بافت سنتی که خواستار باقی ماندن در ساختار قدیم خود است و نسل جوان و فضاهای تولید و کارخانه ها که خواسته های دیگری از فضای کار و زندگی دارند. در اینجا تقابل نسل ها و تفاوت دیدگاهها و انتظارات از فضای کار و زندگی کاملا مشهود است.

استراتژی:
رویکرد موجود ساخت و ساز در منطقه، نگاه بهره برداری حداکثری اقتصادی مبتنی بر گسترش عمودی و بلند مرتبه سازی و تنوع عملکرد ها شامل تجاری، اداری و... است. در حوزه استراتژی با همفکری با گروه های برنامه ریز و همراهی کارفرمای پروژه، تصمیم بر آن شد تا به جای رویکرد متداول که سبب بر هم زدن خط آسمان شهری و ایجاد آشفتگی بصری در سیمای شهری می شود، بنایی با چهار طبقه و با کاربری تحقیقاتی-صنعتی ساخته شود تا علاوه بر احترام به کانسپت، فضایی در جهت تغییر دیاگرام فضایی و بهبود فضای کار خلق شود.

سازماندهی فضایی:
در این پروژه با تعریف دیاگرام فضایی جدید ، مبتنی بر روابط انسانی میان کاربران فضا و با بهره گیری از سیالیت و شفافیت، تیپولوژی تازه ای از فضای تولید به وجود آمد، به نحوی که همه فضاها در ارتباطی فعال و موثر در مجاورت یکدیگر قرار می گیرند تا تعاملات اجتماعی را در سطحی متفاوت شکل دهند و نظام سنتی گذشته که سبب بی انگیزگی نیروی کار می شد از بین برود. اکثر سوله ها به لحاظ ساختار فضایی بدون تحرک و تنوع و فاقد قابلیت ارتباط میان درون و بیرون هستند که حاصل یک مقطع ثابت و فضایی کم نور با حداقل ارتباط در درون و یا بیرون است.این دگرگونی دیاگرام و روابط فضایی، دامنه تعبیر و تجربه شخصی را گسترش داده و حس تعلق به مکان را تقویت می کند.

طراحی:
در جستجوی پاسخی به تضادهای آشکار و نهان بستر، پروژه را از مقطع طراحی کردیم تا جریان زندگی و فعالیت درون پروژه را با تکاپوی شهر در هم آمیزیم .در جریانی پیوسته و پویا، حرکت کاربران از درون به بیرون و بالعکس منقل می شود تا در سطوح مختلف، پروژه را از خیابان به بام متصل کند. بدین ترتیب فضایی بینابینی میان کارخانه و شهر به وجود آمد که با حضور مخاطب معنادار می شود. فضایی که به لحاظ ادراکی تاثیر متفاوتی بر مخاطب داشته و دریافت او را از محیط پیرامون دگرگون می کند، به نحوی که دامنه تعبیر و تجربه شخصی را گسترش داده و ایجاد خاطره و حس تعلق به مکان را تقویت می کند. در اینجا مخاطب ، خود را جزیی از فضا می بیند. در واقع مخاطب هنگام عبور از کنار بنا دچار درگیری فکری و حسی نسبت به فضا می شود.این فضا با حضور انسان کامل می شود و ناظر همواره با حضورش موقعیت بنا را نسبت به ناظر دیگر تغییر می دهد.

English

Please click on the link below to view the project's information in English language.
Click Here!