نظام عامری در آبان ماه سال ۱۳۰۵ در تهران متولد شد، وی که فرزند شیخ خزعل از حاکمان جنوب ایران بود از همان دوران کودکی تحت مراقبت بوده و زندگی پر فراز و نشیبی را تجربه کرده است. وی پس از گذراندن تحصیلات پایه ای خود برای دریافت مدرک دیپلم به انگلستان رفته و پس از مدتی برای تحصیل در دانشگاه عازم آمریکا شد. او ابتدا در رشته هنر در دانشگاه کنت (Kent university)، ایالت اوهایو تحصیلات خود را آغاز کرد، و بعد از مدتی به معماری علاقه مند شد و در این رشته ادامه تحصیل داد.

آشنایی او با فرانک لوید رایت در همان سال اول تحصیلش در رشته معماری با دیدن آثار وی در کتابخانه دانشگاه، آغاز شد. عامری یک سال زودتر تحصیلات خود را در دانشگاه به پایان رساند تا بتواند هرچه سریعتر به مدرسه رایت بپیوندد. آنگونه که خودش به زیبایی بیان می کند، مصاحبه دشواری را برای ورود به مدرسه تالیسین (Taliesin school)، در پیش داشته است. بنا به گفته های ایشان رایت، مدرک و درجات دانشگاهی را قبول نداشته، بنابراین مصاحبه بدون توجه به مدرک او صورت گرفته بود.

فرانک لوید رایت ۸۵ ساله پس از مصاحبه، ایشان را به عنوان شاگرد خود قبول می کند و پس از سپری کردن ۲ سال تحصیل در تاليسين، از ایشان در طراحی موزه گوگنهایم (Guggenheim museum)، نزد خود کمک گرفته و وی را به عنوان نماینده خود در خاورمیانه معرفی می کند، همچنین به دلیل علاقه ای که به نظام عامری پیدا کرده بود، برای ایشان اقدام به طراحی منزل شخصی می کند که این امر در بین شاگردان رایت امری بی سابقه بوده است.

نظام عامری پس از گذراندن ۲ سال پربار نزد معمار صاحب سبک آمریکایی، به عنوان تنها شاگرد ایرانی فرانک لوید رایت، به ایران باز می گردد، و فعالیت حرفه ای خود را با طراحی و اجرای خانه ای در شمال تهران برای آقای دکتر سیاوش شقاقی، آغاز می کند. پس از آن در سال ۱۳۴۱ دفتر معماری خود را با همکاری کمال کمونه و هرمزیار خسروی تأسیس می کند که حاصل کار این دفتر، اجرای بیش از ۹۰ پروژه در ایران است. وی یک سال قبل از انقلاب اسلامی ایران به لندن باز می گردد، و فعالیت خود را در وسعت بسیار کمتری در آنجا ادامه می دهد. از جمله کارهای وی در انگلستان، می توان آتلیه هنر چلسی (chelsea art galleries)، را نام برد که مجله (Art Review)، آن را منتشر ساخت و آن را "جواهر معماری"، نامید. ^{منبع ۱}

نظام عامری در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۹۵ درگذشت.

منابع:
۱) فصلنامه تخصصی مهراز،‌ شماره ۳،‌ پاییز ۱۳۹۲