توضیحات

خانه – آپارتمان لواسان در زمینی به مساحت ۵۲۰ مترمربع و زیربنای کلی ۱۴۴۷ مترمربع در ۶ طبقه، ۴ طبقه مسکونی با متراژهای ۲۶۰ الی ۲۷۰ متر مربع، ۲ طبقه مشاعات شامل لابی، پارکینگ ها، استخر، طراحی و احداث گردیده است. این آپارتمان متعلق به خانواده و دوستان است.

ساکنین همگی دستی بر فرهنگ و اندیشه دارند؛ از تحصیلات در رشته فلسفه تا فعالیت در خصوص آثار هنری در ایران و منطقه؛ بنابراین دیالوگی منطقی و مبتنی بر پایبندی از اصول فرهنگی معماری ایرانی و تبدیل به یک کاشانه خانوادگی و دوستانه (تفسیری امروزی از معماری ایرانی) خواسته ی کارفرما بوده است. ضمن این‌که قرار گرفتن این آپارتمان در نزدیکی آرامستان کوچک ترک مزرعه و اهمیت جایگاه عباس کیارستمی (که در این جا آرمیده است) برای کارفرما، پروژه را در شرایط خاصی قرار می‌داد. سایت پروژه دارای یک دیوار ترانشه به ارتفاع ده متر از قسمت انتهایی زمین بوده که برای نورگیری طبیعی، ایجاد یک حیاط‌ خلوت را در آن قسمت را ناگزیر می‌نمود؛ بنابراین پروژه از چند جهت درگیر نیروها و پتانسیل‌هایی بود که می‌بایست در حین طراحی مورد توجه قرار می‌گرفت که در ذیل به آن اشاره‌ شده است:

۱- طراح در ایجاد اتمسفر فضاهای معماری ایرانی به محوریت فضاهای باز محصور در معماری ایرانی، توجه داشته است. حیاط در معماری بومی، محل برهم‌کنش ارتباطات و رویدادهای مشترک اهالی یک‌خانه بوده که در این پروژه با ایجاد تراس هایی با عمق‌های مختلف است که تراس‌ها دارای voidهای مختلف نسبت به هم هستند که این چهار واحد را به هم مرتبط کرده است (پیوستگی در عین مستقل بودن) و منجر به حادث شدن روایت‌هایی از یک زندگی سنتی در یک ساختمان مدرن گردیده است. پروژه علاوه بر این تراس‌های گشوده شده دارای تراس‌های خصوصی هم می‌باشد.

۲- در پروژه ی خانه آپارتمان لواسان، جایگذاری بنا در محیط، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با اینکه بنا در منطقه ای مرتفع با دید منظره ی لواسان، کوه های اطراف و همچنین دریاچه برخوردار است؛ اما به دلیل قرارگیری قبرستان ترکمزرعه در نزدیکی ضلع غربی زمین که مسلماً با وجود این نمی توان در ضلع غربی از بازشو استفاده نمود؛ طراح با در نظر گرفتن این مقوله چرخشی در حجم بنا ایجاد نموده که نه تنها از نظر زیبایی شناختی بلکه با پشت کردن به فضای قبرستان، بازشوها را برای استفاده کنندگان کاربردی نموده و همچنین برای کاربر چشم اندازی زیبا بدون دید به قبرستان خلق گردیده است.

۳- یکی از چالش های بنا قرارگیری در شیب حدود ۴۵% می باشد؛ که با در نظر گرفتن طراحی سازه ای و ترکیب آن با معماری، تفکیک فضایی در بنا ایجاد گردیده است. ورودی بنا در قسمت پایین شیب بوده که پارکینگ ها و فضای انباری ها را شامل گشته و کاربر با طی نمودن پلکان ورودی و آسانسور به فضای لابی پروژه می رسد که یکی از شاخصه های بنا و نشانه ای از نما که به داخل کشیده شده، می باشد.

۴- اتمسفر زمینه و بستر پروژه با حضور قدرتمند اجزاء مادی (مصالح) تولید می‌شود. تشدید تجربه ماده‌گرایی، منجر به تقویت احساس واقعیت و جسمانیت در فضا می‌گردد. طراح با توجه به محل قرارگیری پروژه در انتخاب متریال ایده های خود را به کارفرما ارائه نموده و از متریال های اقلیمی که شامل سنگ لاشه، آجر و چوب می باشد، استفاده شده و به این ترتیب بنای ساخته شده به محیط اطراف خود کاملا احترام گذاشته است تصاویر برخاسته از ماده، تجربه‌های عمیق‌تر و ژرف‌تری را نسبت به تصاویر بر خواسته از فرم گرایی صرف بر جای می‌گذارد. مصالح، تخیل و احساسات حاصل از ادراک ناخودآگاه را برمی‌انگیزاند و در این پروژه، مصالح حضوری قوی و در تعامل با ساکنین خود دارند.  

۵- ایده حیاط ایرانی از طریق فراخوانی حوض و فواره و کاشی فیروزه‌ای در لابی اصلی ساختمان متجلی شده است. لابی دارای عناصر فضایی مختلفی است که به‌غیراز آب‌نما و اجزای آن دارای ارتفاعات مختلفی بین ۳ متر تا ۱۰ متر می‌باشد که از طریق سقف نورپردازی شده است؛ گویی وارد حیاط خانه‌ای سنتی شده‌ایم که هر یک از ساکنین از موقعیت‌های مکانی خاص خود، نظاره‌گر حضور دیگران هستند؛ و دستگاه پله نیز آزادانه امکان دید به چشم‌انداز منطقه لواسان را برای گذرگنندکان از آن فراهم می‌کند. در فضای لابی، با اضافه شدن آبنما و کاشی های فیروزه ای و همچنین گذر از روی پل چوبی که بر روی آبنما قرار گرفته، حس حیاط ها و ورودی های خانه های ایرانی را برای بازدیدکننده القاء می نماید.

۶- پروژه دارای گفتمان‌های مؤثری از فضا و مکان است و صرفاً به دلیل موقعیت قرارگیری در ارتفاع مناسب، چشم‌انداز لواسان را هدف قرار نداده است. این ساختمان ویژگی حسی مخاطب را در خود درگیر می‌کند. درک محیطی فضاهای آن، تصاویر حاصل در شبکیه را به یک استلزام بدنمند در فضایی که در آن حضور داریم، مبدل می‌کند و حس اتمسفری ما را ارتقا می‌دهد. معماری صرفاً بصری، خاصیت جداکنندگی و کنترل دارد درحالی‌که معماری مبتنی بر لامسه اتصال‌دهنده و یکپارچه کننده است و حساسیت لامسه‌ای از طریق مادیت، مجاورت، شناخت و صمیمیت حاصل می‌شود. عواملی که هویت در خانه بودن را ارتقا می‌بخشد.

۷- دیوار حیاط‌خلوت این ساختمان، نزدیک‌ترین ديوار به آرامگاه عباس كيارستمي است. با تأمل در عکس‌های كيارستمي روايت ديگري از ديوار را در آثار او می‌بینیم؛ روايت نقش طبيعت بر آن. آمیزه‌ای از زمان، نور، رنگ‌بر چهره ديوار. از نگاه او ديوار پرده‌ای است كه طبيعت بر آن، نماهاي گذرا را نقاشي می‌کند. براي ما معماران، ديوار تكستي بوده كه آن‌ها را بر طبيعت به‌مثابه كانتكست نگاشته‌ایم. لذا در این پروژه این دیوار تبدیل به جداره‌ای سبز شده است.

۸- در طراحی داخلی بنا، با در نظر گرفتن حس زیبایی شناسی و کاربرد هریک از فضاها، با به کارگیری خلاقانه ی نور طبیعی، محیط سرشار ازروشنایی گردیده؛ همچنین طراح، ضمن دعوت هرچه بیشتر طبیعت به فضای داخلی، خانه را برای کاربران محیطی مملو از نور و آرامش نموده است.

۹- طراح سعی نموده با چرخش بنا و همچنین تراس های جلو آمده ی وسیع، در عین شاخص بودن در کنار دیگر ساختمان های اطراف، مانع اشراف همسایگان بر فضاهای خصوصی از جمله حیاط و استخر که در محوطه قرار گرفته، شود. استخر به گونه ای طراحی و جایگذاری گردیده که استفاده کنندگان هنگام استفاده از آن شاهد منظره ی وسیعی از دریاچه می باشند؛ گویی استخر انتهایی ندارد و امتداد آن به دریاچه متصل گردیده و کابر را دچار یک تجربه ی جدید از فضای استخر می نماید.

انگلیسی

جهت مشاهده و مطالعه اطلاعات پروژه به زبان انگلیسی، لطفا بر روی لینک زیر کلیک کنید.
کلیک کنید!