توضیحات

نخستین نگرانی و پرسشی که در برخورد با یک پروژه‌ی بازسازی برایمان پیش می‌آید این‌ است که چرا باید عمر این ساختمان‌ها این اندازه کم باشد و زمان و ثروت فراوانی جهت بازسازی های مجدد و سلیقه ای نابود گردد. با آسیب‌شناسی این چالش، دانستیم که استاندارد های فضاها بر اساس نیازها، محدودیت ها و سبک زندگی معاصر به روز رسانی نشده اند و فرآیند شخصی‌سازی در ابعاد فردی و اجتماعی در آن رخ‌ نداده و با توجه به فراوانی این گونه آپارتمان ها  ما با انبوهی از واحد های مسکونی شهری روبرو هستیم که نمیتواند به نیاز کاربرانش پاسخ دهد و باید به دنبال راهکاری باشیم که حداقل محدویت های متراژی فضا مانع تنوع عملکرد آنها نشود و بتواند به نیاز افراد بیشتری پاسخ دهد تا زود هنگام دچار بازسازی های سلیقه ای نگردد.

پروژه مورد مطالعه یک آپارتمان ۹۰ متری با تاریخ ساخت حدودا چهل ساله بود، به شمایلی که در عکس‌ها نشان داده شده است  و فرصت مناسب برای یک پاسخ عملی به این چالش فراهم گردید. نخست تلاش کردیم با بررسیِ نیازها و خواسته‌هایِ مشتری و افزودن نیازهای عمومی، سرانه‌های‌های مورد نیاز را بدست آوردیم.

۱-بخشی از زمان، نیاز به یک خواب بزرگ با تمامی امکانات بود که دسترسی آسان به آشپزخانه، ورودی و سالن داشته باشد.
۲- در زمان‌هایی نیاز به دو خواب با همان‌ دسترسی‌ها بود.
۳-در زمان‌هایی نیاز به یک خواب کوچک و سالن بزرگتر بود.

چالش ما رسیدن به هرسه‌ی اینها بود، از اینرو داشتن دیوارهایی که جابجا شوندو پلانی که بتواند این پویایی را داشته باشد، مورد بررسی قرار گرفت. داشتن یک دیوار یکپارچه که بخش‌هایی از آن با درب و بخشی به شکل لولایی می‌تواند حذف شوند و یا اینکه فضاهای موجود را به یکدیگر تبدیل کند تا ما همزمان هر سه خواسته‌ی خود را برآورده سازیم و بتوانیم بسادگی با توجه به نوع استفاده،  فضاهای مورد نیاز را داشته باشیم.

شکل‌گیری این فرایند با امکان جابجاییِ بخشی از آشپزخانه  به صورت برقی متحرک شونده  و یک کریدر ارتباطی و سه درب شکل گرفت. که نقش عملکردی  کریدر ارتباطی به عنوان یک دالانِ ارتباط دهنده چند فضا  ،  فرآیند کار را شکل دادند و با افزودن یک فضای بدون عملکرد به یک تراس که در حالت هایی به سالن و آشپزخانه  و اتاق اصلی سرویس دهد، ارتباط این دو  فضا با بیرون صورت گرفت.

در این پروژه با توجه به بر کم و عمق زیاد  و داشتن یک اختلاف سطح سازه ای ، داشتن دو خواب دائمی  با نور گیری مستقیم ناشدنی بود و از آنجا که در زمان‌های کمی نیاز به خواب مهمان بود و داشتن دو خواب  همزمان ضروری نبود ، ما با تغییر وضعیت جانمایی فضاها ،سهم متراژی آنها را بایکدیگر به اشتراک گذاشتیم. در واقع تنوع فضایی ما با انقباض و انبساط این فضاها شکل گرفت، ایجاد یک واحد شهری با قابلیت داشتن سه مدل جانمایی نقشه برای چندین سبک زندگی  به گونه ای که ما همزمان به یک واحد نود متری با یک خواب مستربزرگ، واحد نود متری با دو خواب ، واحد نود متری بایک خواب کوچکتر و سالن بزرگتر رسیدیم.

English

Please click on the link below to view the project's information in English language.
Click Here!