توضیحات

[ نو-ژان به معنی جان دوباره ]
این پروژه در امتداد تمرین های فکری دفتر ما در خصوص پرداختن به مفهوم ماده و انتزاع بوده است. در این پروژه، متریال سنگ به صورت خالص و بدیع در بخش عمده ای از ساختمان به کار گرفته شده است و هم زمان بخش های دیگر پروژه با به کارگیری رنگ، متریال زدایی شده و به سمت انتزاع میل می کند. با قرار گرفتن ماده و انتزاع در کنار هم، پروژه نسبت به گونه های مشابه، نابهنگام عمل می کند.

رویکردهای مواجهه با پروژه:

• نگاه تجربه گرایانه نسبت به مصالح با توجه به موضوع بازیافت و اقتصاد
• توجه به محدودیت های سایت و ارزش آفرینی برای پروژه
• توجه به نحوه ارتباط بنا با شهر و محیط

زمین پروژه در انتهای یک کوچه بن بست واقع شده است. این گونه زمین ها  اصطلاحا به عنوان تودلی یا پشت قواره شناخته می شوند و به واسطه بر کم و پنهان شدن در پشت زمین های مجاور، عموما ارزش کمتری در میان همسایگان خود دارند. به صورت مرسوم در کارگاه های سنگ بری حجم زیادی از ضایعات و آشغال سنگ های باقیمانده از برش سنگ ها وجود دارد که عملا انباشتی از مصالح دورریز را ایجاد می کند، ضایعاتی که به صورت معضل دیده می شوند و عملا فاقد کارآیی انگاشته می شوند. در این پروژه دورریزها و آشغال سنگ ها با استفاده مجدد به عنوان متریال اصلی استفاده شده است. تصمیمی که در نهایت با صرفه اقتصادی بسیار بالا منجر به صرف هزینه بسیار ناچیز برای خرید متریال شد و در مقابل هزینه های مرسوم در خرید مصالح بیشتر به سمت نیروی انسانی سوق پیدا کرد. در به کارگیری متریال سنگ با اولویت دادن به نقش نیروی انسانی  عامدانه به دنبال استاندارد گریزی، بداعت و تکرار ناپذیری بودیم.

در طراحی بدنه سمت همسایه را که عمدتا به عنوان نمای جانبی رها می‌شوند به عنوان بخشی از پروژه در نظر گرفتیم تا ایجاد کنج کنیم و یک جداره مرتبط با کوچه با عرض پنج متر به یک پیکره واحد با طول ۱۵ متر تبدیل شود. همچنین تزریق وید از کناره‌ها باعث فعال شدن کنج شد، ضمن اینکه ماهیت دو بعدی پروژه به عنصری سه ‌بعدی تبدیل گشت.

کاهش قابل توجه هزینه ها در خرید مصالح نما، به لحاظ اقتصادی این امکان را فراهم کرد که نما در وجوه کناری آن نیز گسترده شود و در عمل باعث ارزش آفرینی برای پروژه شد.

English

Please click on the link below to view the project's information in English language.
Click Here!